Part I
Memang ada kebenarannya bila bekas Perdana Menteri Tun Mahathir Mohamad mencirikan orang Melayu sebagai “mudah lupa.” Satu contoh dalam kes ini ialah bila Perdana Menteri Dato’ Sri Abdullah Ahamad Badawi lupa akan janji yang dibuatnya kira-kira dua tahun dahalu di hadapan berjuta-juta rakyat Malaysia bahawa beliau akan mengimbangkan belanjawan pada tahun 2006. Dalam pembentangan belanjawan 2004 pada 10 November 2004 beliau berjanji akan mengurangkan defisit belanjawan “…dari 5.4 perarus daripada KDNK pada tahun ini (2003) kepada 3.3 peratus pada tahun 2004 dan 1.8 perauts pada tahun 2005. Seterusnya, kerajaan dijangka dapat mencapai matlamat bajet berimbang pada tahun 2006.” (muka surat 17, Ucapan Bajet 2004). Tenyata komitmen hanya mainan kata-kata. Janji dimungkiri, kata tidak dikota. Mungkin Abdullah memang pelupa. Mungkin kerana terlalu banyak memegang jawatan. Sudahlah menjadi Perdana Menteri, memegang pula portfolio Menteri Dalam Negeri Dan Menteri Kewangan selolah-olah ada unsur tidak percaya kepada pemimpin UMNO yang lain untuk memikul tugas berkenaan. Tony Blair Menjadi Perdana Menteri Great Britain tetapi itu sajalah jawatan beliau. George W. Bush memegang Jawatan Presiden Amerika. Itu sajalah yang dipegangnya. Beliau tidak memegang jawatan kabinet yang lain.
Tidak tahulah apa sebabnya di Malaysia ini perkara jadi begitu. Tamak jawatankah? Tidak percaya orang lainkah? Orang lain itu semuanya tidak layak atau tidak ada piawaiankah? Atau ada alasan politikkah? Atau bila tiba tentang kuasa atas duit dan projek mesti orang nombor satu jaga? Atau bila tiba kepada kuasa ke atas Akta Keselamatan Dalam Negeri – pasal hendak kurung orang tanpa bicara ini dan membuat tuduhan-tuduhan falsu untuk kurung orang - biarlah orang nombor satu jaga.
Sudahlah jawatan Perdana Menteri itu cukup berat dan jawatan kabinet yang lain itu memberatkan lagi ditambah pula dengan siisteri yang sakit, tentulah fikiran Perdana Menteri serabut dan diserabutkan lagi. Maka wajarlah beliau jadi pelupa. Menteri Kewangan Kedua pula tidak mengingatkan Menteri Kewangan Pertama. Kalau betul-betul hendak memilih menteri, Menteri Kewangan Kedua itu, Tan Sri Nor Mohamed Yakcop memang kekurangan kredibiliti. Beliau ini seorang speculator matang di pasaran matawang antarabangsa yang tarafnya samalah dengan “penyangak” kewangan, George Soros. Apa tidaknya, dalam tahun 1992-93, dengan mengunakan akaun kakitangan bawahan beliau, beliau menspekulasikan simpanan rizab Bank Negara Malaysia dengan menjual dan membeli matawang dalam blok yang “unprecendentedly large” sehingga menakutkan hatta “seasoned speculators.” Akibatnya, Bank Negara merakamkan kerugian hampir RM6 bilion dalam neraca kira-kiranya pada 31 Disember 1993. Dalam akaun berkenaan kerugian itu direkodkan sebagai “deferred expenditure” satu cara “creative accounting” untuk mengabui mata rakyat. Kerugian spekulasi yang terbesar dalam sejarah perbanknegaraan memalukan Gabenor Tan Sri Jaffar Hussein ketika itu. Beliau diserang sakit jantung selepas itu dan tidak lama kemudian meninggal dunia akibat sakit kanser. Kerugian itu amat mahal kosnya kepada beliau. Beliau tidak dikurniakan “Tun” selepas bersara sebagimana selayaknya bagi seorang pesara Gabenor Bank Negara. Bila beliau berhenti dari Bank Negara, beliau hanya diberi jawatan Timbalan Pengurusi PNB yang dikira memang tidak sepadan dengan kedudukan beliau pada masa itu. Tetapi itulah kos yang beliau terpaksa bayar akibat rekod yang tidak baik itu. Berlainan dengan Nor Mohamed Yakcop, orang yang bertanggungjawab di belakang tabir, kini menjadi Menteri Kewangan Kedua.
Tiada suruhanjaya diraja ditubuhkan untuhk menyiasat kerugian yang besar itu. Nor Mohamed selamat. Belia Beliau diminta berhenti secara terhormat. Beliau mendapat kerja di bahagian penyelidikan ekonomi di firma broker saham Rashid Hussein selepas itu. Kemudian beliau melompat, pergi pula bekerja dengan syarikat baru tumbuh Abrar Group International pimpinan ahli korporat muda Bumiputera berbakat, Dr. Wan Mohamad Hasni dan Dr. Abdul Rahim Mohd. Ghause sehingga tahun 1997. Kumpulan Abrar sudah sudah dijahanamkan kerana disyaki ada kaitan dengan musuh politik Tun Mahathir, iaitu, Dato’ Seri Anwar Ibrahim.
Bila Malaysia diserang spekulasi matang dalam bulan Julai 1997, maka kepakaran Nor Mohamed dalam bidang pertukaran asing menjadi berharga semula lalu Perdana Menteri pada masa itu menimba nasihat beliau. Mungki benar, “only a thief can catch a thief.” Beliau dikembalikan ke Bank Nergara sebagai Penasihat Khas, naik ke tangga penasihat ekonomi di Jabatan perdana Menteri kemudiannya. Ramai terperanjat beliau tidak dijadikan Menteri Kewangan di zaman Mahathir, Rupa-rupanya ganjaran datang di zaman Abdullah Badawi. Bagaimana seorang yang mempunyai rekod buruk di Bank Negara boleh diamanahkan dengan jawatan penting sebagai Menteri kewangan Kedua sukar difahami. Tun Mahathir pun memberi beliau tugas penasihat sahaja. Mungkin Abdullah juga lupa yang Menteri Kewangan Kedua yang beliau lantik kekurangan kredibiliti.
(bersambung..)
Memang ada kebenarannya bila bekas Perdana Menteri Tun Mahathir Mohamad mencirikan orang Melayu sebagai “mudah lupa.” Satu contoh dalam kes ini ialah bila Perdana Menteri Dato’ Sri Abdullah Ahamad Badawi lupa akan janji yang dibuatnya kira-kira dua tahun dahalu di hadapan berjuta-juta rakyat Malaysia bahawa beliau akan mengimbangkan belanjawan pada tahun 2006. Dalam pembentangan belanjawan 2004 pada 10 November 2004 beliau berjanji akan mengurangkan defisit belanjawan “…dari 5.4 perarus daripada KDNK pada tahun ini (2003) kepada 3.3 peratus pada tahun 2004 dan 1.8 perauts pada tahun 2005. Seterusnya, kerajaan dijangka dapat mencapai matlamat bajet berimbang pada tahun 2006.” (muka surat 17, Ucapan Bajet 2004). Tenyata komitmen hanya mainan kata-kata. Janji dimungkiri, kata tidak dikota. Mungkin Abdullah memang pelupa. Mungkin kerana terlalu banyak memegang jawatan. Sudahlah menjadi Perdana Menteri, memegang pula portfolio Menteri Dalam Negeri Dan Menteri Kewangan selolah-olah ada unsur tidak percaya kepada pemimpin UMNO yang lain untuk memikul tugas berkenaan. Tony Blair Menjadi Perdana Menteri Great Britain tetapi itu sajalah jawatan beliau. George W. Bush memegang Jawatan Presiden Amerika. Itu sajalah yang dipegangnya. Beliau tidak memegang jawatan kabinet yang lain.
Tidak tahulah apa sebabnya di Malaysia ini perkara jadi begitu. Tamak jawatankah? Tidak percaya orang lainkah? Orang lain itu semuanya tidak layak atau tidak ada piawaiankah? Atau ada alasan politikkah? Atau bila tiba tentang kuasa atas duit dan projek mesti orang nombor satu jaga? Atau bila tiba kepada kuasa ke atas Akta Keselamatan Dalam Negeri – pasal hendak kurung orang tanpa bicara ini dan membuat tuduhan-tuduhan falsu untuk kurung orang - biarlah orang nombor satu jaga.
Sudahlah jawatan Perdana Menteri itu cukup berat dan jawatan kabinet yang lain itu memberatkan lagi ditambah pula dengan siisteri yang sakit, tentulah fikiran Perdana Menteri serabut dan diserabutkan lagi. Maka wajarlah beliau jadi pelupa. Menteri Kewangan Kedua pula tidak mengingatkan Menteri Kewangan Pertama. Kalau betul-betul hendak memilih menteri, Menteri Kewangan Kedua itu, Tan Sri Nor Mohamed Yakcop memang kekurangan kredibiliti. Beliau ini seorang speculator matang di pasaran matawang antarabangsa yang tarafnya samalah dengan “penyangak” kewangan, George Soros. Apa tidaknya, dalam tahun 1992-93, dengan mengunakan akaun kakitangan bawahan beliau, beliau menspekulasikan simpanan rizab Bank Negara Malaysia dengan menjual dan membeli matawang dalam blok yang “unprecendentedly large” sehingga menakutkan hatta “seasoned speculators.” Akibatnya, Bank Negara merakamkan kerugian hampir RM6 bilion dalam neraca kira-kiranya pada 31 Disember 1993. Dalam akaun berkenaan kerugian itu direkodkan sebagai “deferred expenditure” satu cara “creative accounting” untuk mengabui mata rakyat. Kerugian spekulasi yang terbesar dalam sejarah perbanknegaraan memalukan Gabenor Tan Sri Jaffar Hussein ketika itu. Beliau diserang sakit jantung selepas itu dan tidak lama kemudian meninggal dunia akibat sakit kanser. Kerugian itu amat mahal kosnya kepada beliau. Beliau tidak dikurniakan “Tun” selepas bersara sebagimana selayaknya bagi seorang pesara Gabenor Bank Negara. Bila beliau berhenti dari Bank Negara, beliau hanya diberi jawatan Timbalan Pengurusi PNB yang dikira memang tidak sepadan dengan kedudukan beliau pada masa itu. Tetapi itulah kos yang beliau terpaksa bayar akibat rekod yang tidak baik itu. Berlainan dengan Nor Mohamed Yakcop, orang yang bertanggungjawab di belakang tabir, kini menjadi Menteri Kewangan Kedua.
Tiada suruhanjaya diraja ditubuhkan untuhk menyiasat kerugian yang besar itu. Nor Mohamed selamat. Belia Beliau diminta berhenti secara terhormat. Beliau mendapat kerja di bahagian penyelidikan ekonomi di firma broker saham Rashid Hussein selepas itu. Kemudian beliau melompat, pergi pula bekerja dengan syarikat baru tumbuh Abrar Group International pimpinan ahli korporat muda Bumiputera berbakat, Dr. Wan Mohamad Hasni dan Dr. Abdul Rahim Mohd. Ghause sehingga tahun 1997. Kumpulan Abrar sudah sudah dijahanamkan kerana disyaki ada kaitan dengan musuh politik Tun Mahathir, iaitu, Dato’ Seri Anwar Ibrahim.
Bila Malaysia diserang spekulasi matang dalam bulan Julai 1997, maka kepakaran Nor Mohamed dalam bidang pertukaran asing menjadi berharga semula lalu Perdana Menteri pada masa itu menimba nasihat beliau. Mungki benar, “only a thief can catch a thief.” Beliau dikembalikan ke Bank Nergara sebagai Penasihat Khas, naik ke tangga penasihat ekonomi di Jabatan perdana Menteri kemudiannya. Ramai terperanjat beliau tidak dijadikan Menteri Kewangan di zaman Mahathir, Rupa-rupanya ganjaran datang di zaman Abdullah Badawi. Bagaimana seorang yang mempunyai rekod buruk di Bank Negara boleh diamanahkan dengan jawatan penting sebagai Menteri kewangan Kedua sukar difahami. Tun Mahathir pun memberi beliau tugas penasihat sahaja. Mungkin Abdullah juga lupa yang Menteri Kewangan Kedua yang beliau lantik kekurangan kredibiliti.
(bersambung..)
No comments:
Post a Comment